Na oficjalnej stronie UNICEF możemy znaleźć informacje o tym, że Polska zajmuje niechlubne 31 miejsce na 38 krajów, w których prowadzone były badania „Świat zależności. Czynniki wpływające na jakość życia dzieci w krajach bogatych”. Oznacza to, że polskim dzieciom i nastolatkom żyje się nieporównanie gorzej niż tym z Norwegii, Danii czy Holandii i niestety tylko trochę lepiej niż ich rówieśnikom w Bułgarii, Chile. I nie, nie chodzi o kompetencje edukacyjne, czyli o wiedzę… zatem, o co? I co możemy z tym zrobić?

Ludzie dość wcześnie zorientowali się, że umiejętności czytania, pisania i liczenia są bardzo przydatne. Najpierw uważano, że warto nimi zaprzątać głowy tylko chłopców przeznaczonych do stanu duchownego. Szybko okazało się jednak, że kupiec czy rzemieślnik także mają się dużo lepiej, gdy potrafią czytać i rachować. Koncept uczenia w zinstytucjonalizowany sposób znany jest od starożytności, a na naszym polskim terytorium datowany jest mniej więcej od X wieku. Naprawdę mieliśmy dużo czasu, żeby doskonalić metody uczenia, prowadzić obserwacje, ewaluacje i wyciągać wnioski.

Feedback w szkole od zawsze ograniczał się do ocen, uwag w dzienniku i czasami pozytywnych wpisów na świadectwie. W tych kilku-kilkunastu zdaniach zawierały się emocje, charakter, pasje i zainteresowania, relacje, osiągnięcia i słabsze strony ucznia. Od czasu do czasu nauczyciele na sprawdzianach dopisują, co uczeń zrobił dobrze i co musi jeszcze poprawić. Z kilku zdań trudno jest wywnioskować swoje mocne strony i obszary do pracy. Jak powinien wyglądać zatem feedback dla nastolatków, którzy sami przyznają, że ciężko im radzić sobie z krytyką, a pochwały przyjmują raczej z dystansem i przymrużeniem oka?

Feedback w szkole od zawsze ograniczał się do ocen, uwag w dzienniku i czasami pozytywnych wpisów na świadectwie. W tych kilku-kilkunastu zdaniach zawierały się emocje, charakter, pasje i zainteresowania, relacje, osiągnięcia i słabsze strony ucznia. Od czasu do czasu nauczyciele na sprawdzianach dopisują, co uczeń zrobił dobrze i co musi jeszcze poprawić. Z kilku zdań trudno jest wywnioskować swoje mocne strony i obszary do pracy. Jak powinien wyglądać zatem feedback dla nastolatków, którzy sami przyznają, że ciężko im radzić sobie z krytyką, a pochwały przyjmują raczej z dystansem i przymrużeniem oka?

Rekrutacje do liceów ogólnokształcących powoli się rozkręcają. Chociaż ta trwa w O!MEGA Liceum cały rok (można do nas dołączyć w dowolnym momencie, z maksymalnym wsparciem nauczycieli w nadrabianiu różnic programowych), to maj i czerwiec są najgorętszymi okresami w naszym sekretariacie.

Wybór profilu klasy w liceum to jedna z najważniejszych decyzji na ścieżce edukacyjnej. O ile na wybór szkoły podstawowej/gimnazjum ma wpływ metoda, oferta zajęć dodatkowych, opinie o placówce, przekonania rodziców czy najbliższa miejscu zamieszkania lokalizacja, tak wybór liceum i studiów spoczywa w dużej mierze na samym nastolatku. Bardzo często powielany stereotyp zakłada się, że profil klasy obrany w liceum rzutuje na przyszłej decyzji dotyczącej uczelni.

Jeszcze do niedawna chronologiczny podział na „zabawę”-„naukę”-„pracę” wydawał się oczywisty. Od urodzenia do ukończenia przedszkola (lub opieki w domu) dziecko miało prawo się bawić. Później realizowało obowiązek nauki, który miał swój wyraźny rytualny koniec. Następnie rozpoczynał się długoletni etap pracy, który kończył się przejściem na emeryturę, utożsamianą ze schyłkiem wszelkiej poznawczej aktywności. Dziś DNA edukacji zmieniło się niemal zupełnie.

Kompetencje przyszłości – słyszał o nich każdy, kto chociaż raz miał do czynienia z tematem współczesnej edukacji. Chwalą się nimi szkoły, mówią o nich pracodawcy, uczelnie wyższe wymieniają je alfabetycznie w programach studiów, a uczniowie… no właśnie.

19 lat, świadectwo dojrzałości w ręku i całe życie przed sobą… Brzmi jak piękny scenariusz? Niekoniecznie. To od kilku decyzji, które trzeba podjąć zaraz po odebraniu wyników egzaminów maturalnych, będzie zależeć kilka najbliższych lat absolwenta liceum. Kiedy wyniki maturalne okażą się zgodne z oczekiwaniami i pozwolą na pewne miejsce na wymarzonym kierunku, sprawa nie wydaje się być aż tak skomplikowana

Wizja lekcji na Skype, współdzielenie plików na wirtualnych dyskach czy symultaniczna praca na jednym dokumencie kilkanaście miesięcy temu budziła podziw i była miernikiem postępu szkoły, która się na to odważyła.